Zmiany jakie zachodzą w naszym otoczeniu wyrażają się także tym że mamy coraz więcej terenów zalesionych oraz dzikich zwierząt blisko ludzkich siedzib. Sarenki i jelenie wypasające się całkim blisko domów, wilki pozostawiające ślady swojego buszowania, a także bobry. Bóbr zwyczajny, bóbr rzeczny, gatunek ziemno-wodnego gryzonia z rodziny bobrowatych (Castoridae). Uważa się go za największego gryzonia Eurazji: masa ciała dorosłego osobnika dochodzi do 29 kg, a długość ciała do 110 cm. Jest zwierzęciem silnie terytorialnym, rodzinnym i zasadniczo monogamicznym; wiedzie nocny tryb życia. Posiada szereg cech morfologicznych, które ułatwiają mu prowadzenie ziemnowodnego trybu życia – może przebywać pod wodą bez przerwy nawet do 15 minut. Bóbr należy do nielicznego grona gatunków, które potrafią przystosować środowisko do własnych potrzeb. Dzięki wyjątkowo silnym siekaczom bobry potrafią ściąć bardzo grube drzewa, o średnicy nawet do 1 m. Do najbardziej charakterystycznych śladów funkcjonowania bobrów w środowisku należą budowane przez nie tamy i żeremia. W przeszłości zasięg występowania gatunku obejmował całą strefę umiarkowaną Europy i Azji, do czasów dzisiejszych wyginął w wielu regionach Europy. Można go spotkać w północnej części Eurazji: od Francji, przez Europę Środkową, Skandynawię, po Rosję, wraz z azjatycką jej częścią, a także w chińskim regionie Sinciang i w zachodniej Mongolii. W większości krajów europejskich Castor fiber podlega ochronie. W Polsce jest gatunkiem częściowo chronionym. Bogatsi o tą wiedzę możemy zobaczyć na dzieło bobrów, na niewielkim potoku, przy drodze powiatowej w Brzezinach Górnych. red.(wyk. mat. Wikipedia)